Пояса из ткани и шнура 16-18 в. (артефакты)

[velizariy]

Сбор материала по поясам из ткани и плетенного шнура 16-18 в. Османская империя, Иран, Восточная Европа.

Параллельная тема с реконструкциями: https://kitabhona.org.ua/forums/viewtop ... =10&t=1317
И изобразительными источниками: http://www.kitabhona.org.ua/forums/view ... =29&t=1320

Статьи:
Tompos Lilla: ... Száztíz szál sinor húsz gombra... - Adatok a magyar zsinóröv készítéséről. In: Szilágyi András (szerk.): Ars Decorativa 27. Budapest, 2009. 111-124. o.
https://library.hungaricana.hu/hu/view/ ... 2&layout=s
Gutkowska-Rychlewska Maria, Wzorzyste polskie pasy siatkowe w XVII i XVIII w. Polska Sztuka Ludowa R.19: 1965, nr 1, s.54-56.

Венгерская статья с описанием техники изготовления тканных поясов для портупей.
https://library.hungaricana.hu/en/view/ ... SllzcgucQ0

[velizariy]

Пояса из плетенного шнура.
Удачная как по мне реконструкция - https://www.facebook.com/balatoni.imre/ ... 493&type=3

http://biriz.biz/osmanli/karlsuhre.htm
Турецкий пояс конца 17 в. из Карлсруе.

[velizariy]

http://www.choim.org/?p=8159
Пояс чоловічий. Початок XVIII ст. (?) ЧІМ ім. В.В. Тарновського
Шовк, срібло. Довжина 232 см. Інв. № И-514. Каталог В. Тарновського № 521.

[velizariy]

Tompos Lilla: ... Száztíz szál sinor húsz gombra... - Adatok a magyar zsinóröv készítéséről. In: Szilágyi András (szerk.): Ars Decorativa 27. Budapest, 2009. 111-124. o.
https://library.hungaricana.hu/hu/view/ ... 2&layout=s

[velizariy]

Шелковые тканые пояса.
К сожалению большинство дошедших до наших дней поясов это богато украшенные пояса 18 века - пояса 17 в. небыли столь изысканы. Соответственно и система завязывания пояса была другой. Надеюсь позже попробуем перебрать варианты закручивания пояса в 17 в.
Поэтому я не буду постить тут слуцкие пояса богато украшенные орнаментом, а оставлю лишь "монохром" 18 в.

---

https://photos.app.goo.gl/P8AfBaTPcsXL4Lep7
Три пояса после реставрации с выставки "Погляд крізь віки. Дослідження та реставрація"

---

http://www.choim.org/?p=8075
Пояс чоловічий. Перша половина ХVІІІ ст.
Шовк. 296х17,5 см. Інв. № И-516.

---

http://www.choim.org/?p=7973
Пояс чоловічий. Перша половина ХVІІІ ст.
Шовк. 265х18,5 см. Інв. № И-511.
Переданий священиком Вознесенської церкви села Роїще, Чернігівськи район Г.Левченком до Музею Чернігівської архівної комісії.

---

http://www.choim.org/?p=7904
Пояс чоловічий. Перша половина ХVІІІ ст.
Шовк. 440х24 см. Інв. № И-498.

[velizariy]

Османский пояс начала 17 века из Дрездена.

---

Автор фото - Marcin Tadeusz
https://www.facebook.com/groups/szlafro ... 760531115/

[velizariy]

"Сетчатые пояса"

http://www.inst-ukr.lviv.ua/files/11/24gupalo.pdf
Пояс второй половины 17 в.
Віра ГУПАЛО
ДОСЛІДЖЕННЯ КРИПТИ No 3 ПІД БЕРНАРДИНСЬКИМ КОСТЕЛОМ У ДУБНІ

Пояс.Небіжчик із поховання II поверх жупана був підперезаний сітчастим поясом,скрученим у джгут. Виріб виготовлений із шовкових ниток, які набули коричневого кольору(первісно, мабуть, кармазинового). Даний пояс репрезентує так звані секеські різновиди, щовиплітали технікою спрангу. В інвентарних описах подібні пояси згадуються з 1648 р. [Turnau,1991, s. 53]. Червоного кольору, скручені у джгут пояси, як елемент контушового строю,зображені на портретах Кшиштофа Збаразького (1627),Івана Ходкевича (перша половинаXVII ст.), Марка Собєського, Івана Даниловича (після 1646) [Український портрет..., 2004,с. 119, кат. 60; с. 126, кат. 71; с. 127, кат. 72,74]. Сітчасті пояси становили характерний додатокдо верхнього вбрання понад сто років. Ксьондз А. Кітовіч, згадуючи про них ще на початкахправління Августа III, зазначав, що невдовзі їх замінили турецькі, перські та китайські вироби[Kitowicz, 1882, s. 276]. У другій половині XVIII ст. сітчасті пояси, переважно чорного кольору[Zarys historii..., 1966, s. 532, ryc. 221], вже трактують як “старосвітські”, тобто, як застарілийелемент серед нових модних тенденцій. Розвиток мануфактурного виробництва поклав крайцьому давньому домашньому промислу [Turnau, 1991, s. 82].

[velizariy]

Małgorzata Grupa
Ubiór mieszczan i szlachty z XVI-XVIII wieku z kościoła p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Toruniu

[velizariy]

http://etnomuzeum.eu/zbiory/-284

Pas siatkowy
Pas należał do Maurycego Drużbackiego (1826–1863), powstańca styczniowego rozstrzelanego w Kijowie w grudniu 1863 roku. Obiekt darowała Muzeum Techniczno-Przemysłowemu w Krakowie Anna Drużbacka, córka Maurycego. Po likwidacji MTP trafił do zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, a w 1989 r. został przekazany do Muzeum Etnograficznego w Krakowie.
Drużbacki był właścicielem majątków na ówczesnym Podolu rosyjskim. Został aresztowany w Żytomierzu, gdy podczas rewizji znaleziono u niego papiery i pieczęcie powstańczego Rządu Narodowego. Przewieziono go do Kijowa, gdzie po śledztwie, wyrokiem sądu polowego został uznany winnym zdrady stanu i skazany na rozstrzelanie. Jego majątek skonfiskowano. Aż po początek XX wieku Maurycy Drużbacki stał się, zwłaszcza na Kresach południowo-wschodnich, jedną z bardziej znanych postaci Powstania. Posąg przedstawiający Drużbackiego w chwili egzekucji, autorstwa Antoniego Madeyskiego, odlany z brązu w Rzymie w 1912 r., znajduje się w kościele św. św. Piotra i Pawła w Krakowie.
Prezentowany pas jest wyrobem ludowym. W XIX i na pocz. XX wieku podobne, długie i rozciągliwe pasy siatkowe były elementem męskich a gdzieniegdzie także kobiecych ubiorów ludowych nie tylko na Podolu, ale także na innych ziemiach obecnej Ukrainy (m.in. na Wołyniu, w okolicach Czernihowa i Kijowa) oraz na Białorusi (zwłaszcza na Polesiu). Noszono je również w niektórych polskich, męskich strojach ludowych z XIX wieku, potem zastąpione pasami tkanymi. Najdłużej, do początku okresu międzywojennego, utrzymały się w stroju opoczyńskim. Pasy pleciono techniką siatkową określaną inaczej techniką sprangu, znaną już od starożytności i występującą na wielu obszarach Europy, a także w krajach pozaeuropejskich.
W wiekach XVII i XVIII pasy siatkowe („siatczane”), długie i szerokie, stanowiły element polskich ubiorów szlacheckich i mieszczańskich. Wiązano je na żupanach lub kontuszach. Wyrabiane głównie z cienkich nici jedwabnych miały drobne ażurowe wzory. W wieku XIX i pierwszym trzydziestoleciu XX wieku nieco podobne wzory stosowano na ludowych czepkach siatkowych z terenów obecnej Polski wschodniej oraz zachodniej Ukrainy i Białorusi. Pasy szlacheckie wykonywane były przez rzemieślników skupionych w cechach pasamoników i szmuklerzy, późniejsze czepki – przez małomiasteczkowe lub wiejskie specjalistki.
W przeciwieństwie do tych wyrobów pasy ludowe wypełniała jednolita siatka lub proste wzory, najczęściej w postaci różnej szerokości poprzecznych pasków. Pleceniem zajmowały się przeważnie kobiety w ramach własnego gospodarstwa domowego. Pasy te wykonywano przy użyciu oddalonych od siebie równoległych drążków, na które ruchem kolistym nawijano biegnące obok siebie nitki, tworzące rodzaj osnowy o dwóch warstwach. Następnie, stosując jeden czy kilka splotów, palcami przeplatano z sobą nitki obu warstw przerzucając nitki warstwy górnej do dolnej lub odwrotnie. W wyniku plecenia siatka tworzyła się po obu stronach pracy, wciąż przesuwana ku końcom. Pracę kończono pośrodku pasa przeplatając ostatnie oczka sznurkiem lub, jak w opoczyńskim, przeciągając je szydełkiem. Końce, zdjęte z drążków i podobnie zabezpieczone, skręcano we frędzle.
Pasy najczęściej miały kolor czerwony, ale zdarzały się też np. zielone oraz wielokolorowe, wzorzyste uzyskiwane poprzez zastosowanie w osnowie nici w różnych kolorach. Takimi były siatkowe pasy opoczyńskie z końca XIX i początku XX wieku.
W zbiorach Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie znajduje się kilkanaście zarówno męskich, jak i kobiecych pasów siatkowych. Większość pochodzi z terenów dzisiejszej Ukrainy, cztery z Polski, z regionu opoczyńskiego.

Opracowała Elżbieta Pobiegły.

Bibliografia:
Gutkowska-Rychlewska Maria, Wzorzyste polskie pasy siatkowe w XVII i XVIII w. Polska Sztuka Ludowa R.19: 1965, nr 1, s.54-56.
Mulkiewicz Olga, Koronki siatkowe w Kańczudze, Polska Sztuka Ludowa R.12:1958, nr 3, s. 169 -174.
Polski Słownik Biograficzny. T.5 (1939-46), s. 402-403

Упоминается это робота: Gutkowska-Rychlewska Maria, Wzorzyste polskie pasy siatkowe w XVII i XVIII w. Polska Sztuka Ludowa R.19: 1965, nr 1, s.54-56.
Надо будет ее найти.

[velizariy]

Tompos Lilla: ... Száztíz szál sinor húsz gombra... - Adatok a magyar zsinóröv készítéséről. In: Szilágyi András (szerk.): Ars Decorativa 27. Budapest, 2009. 111-124. o.
https://library.hungaricana.hu/hu/view/ ... 2&layout=s

[velizariy]

Сетчатые венгерские пояса.
XVI—XVII. SZÁZADI RUHADARABOK A SÁROSPATAKI KRIPTÁKBÓL
https://library.hungaricana.hu/en/view/ ... 2&layout=s

[velizariy]

Atil, Esin
The age of Sultan Suleyman the Magnificent.

The Topkapi Palace owns four embroidered sashes in the superb zerduz technique that date from the mid-sixteenth century. These sashes, made of lightweight pale-cinnamon-colored inen, are about 28 centimeters (11 inches) wide, their ends embroidered on one side with bands approximately 12.5 centimeters (5 inches) high. Their lengths vary from 180 to 500 centimeters (71 to 200 inches, or 6 to 17 feet), which indicates that they were wound several times around the waist. The designs on the bands are mirror images so that when the sashes are folded in half the same decoration shows on both sides of the loose ends. Similar sashes were worn by high palace officials, including the members of the Has Oda, as represented in Nigari's portraits of Süleyman and Selim II (see figs. 10 and 11).
One of the sashes (132) is embroidered with six pastel colors, using heavy blue, green, pink, tan, white, and yellow silk thread on a gold ground. Its design is based on saz scrolls with large hatayi blossoms, buds, and leaves intermingled with cloud bands. The zerduz-embroidered ground creates a shimmering texture against which the motifs are rendered in satin and stem stitches. This example, which must be the earliest in the series, is remarkable for its wide range of colors.
A second sash (133) employs the same stitches in blue, pistachio-green, and ruby red with a limited use of brown. The design is in the naturalistic genre, with two large palm trees growing from pots amid bunches of flowers; on either side of the palms are vases with tulips and carnations, below which are sprays of diverse blossoms.
A third sash (134) has bands of ruby-red silk sewn onto its edges. These bands are embroidered with blue, pale green, and pink on a gold ground and decorated with two central cypress trees flanked by hyacinth sprays growing from a pair of double wavy lines. On either side of each hyacinth spray are two other cypresses flanked by three-pronged tulips rising from a similar source; the voids at the top contain sprays of tulips and leaves that grow from pots or vases. This example, found in the Mausoleum of Ahmed I, may date from a slightly later period although it is technically identical to the others in the series.

[velizariy]

LISOWCZYK" REMBRANDTA (STUDIUM UBIORU I UZBROJENIA)
c 103
https://docplayer.pl/69423977-Lisowczyk ... jenia.html

[Sophia]

Какие чудесные спренговые пояса. скину одному мастеру ссылочку.
Спасибо

[velizariy]

Источник не знаю.